AVATARA: EEN MYTHISCHE VOORSTELLING

Avatara: een mythische voorstelling

Avatara. En nee, dan bedoel ik niet de grote blockbusterfilm met die blauwe mannetjes en ook niet die geanimeerde serie over “The Last Airbender”, maar de voorstelling van Shailesh Bahoran en Duda Paiva: Een combinatie tussen hiphopdans en poppenspel met foamsculpturen. Al deze werken hebben natuurlijk niks met elkaar te maken, maar in één opzicht is deze voorstelling hetzelfde als de andere twee stukken media, namelijk: het gebruik van het bovennatuurlijke. Want volgens mij is “bovennatuurlijk” de enige passende term om Avatara te beschrijven.

Tijdens de voorstelling had ik het gevoel meegenomen te worden in de oude mythen van Griekeland, China, India en Japan. Je komt daadwerkelijk in een wereld terecht van geesten, goden en helden. De dansers lijken door hun haperende bewegingen soms op poppen en de poppen lijken vaak wel levende wezens. De muziek mengt zich ontzettend goed met het geheel, waardoor die nauwelijks merkbaar wordt, terwijl die toch een hele grote rol speelt voor de sfeer. Hij zwelt aan tijdens een episch gevecht en wordt dan weer angstvallig stil, zoals dat in horrorfilms soms gebeurt. In combinatie met de dansers en de foamsculpturen, wordt zo een moment dan écht eng of spannend en zelfs grappig!

Ik heb eigenlijk niets dan lovende woorden voor Avatara. Ik was al gelijk bevangen door het idee van een combinatie tussen dans en poppenspel en het heeft mij niet teleurgesteld. Deze bovennatuurlijke ervaring is echt een must- see.